Friday, February 19, 2010

ജീവിതം

മറന്നു പോകുന്ന ഒരോര്‍മ്മ...
അതാണിന്നു ജീവിതം.
തരുതരെ ഇല്ലാതാകുന്ന ഒരു മോഹം...
അതാണിന്നു ജീവിതം.
അഗാധതകളുടെ നിരാലംബതയില്‍
ഒരു സ്നേഹത്തിന്റെ വിങ്ങല്‍ ....
അതാണിന്നു ജീവിതം.
സ്വപ്നം വില്‍ക്കുന്ന തെരുവിലൂടെ
ലക്ഷ്യമില്ലാതുള്ള യാത്ര......
അതാണിന്നു ജീവിതം.
എന്റെ ജീവിതമേ..നിന്നില്‍ എനിക്കെന്നാണ്‍
ശരിക്കുമൊന്നു ജീവിക്കാനാവുക..?
അറിവില്ലായ്മകളുടെ പാളയത്തില്‍ നിന്നും
ദിനങ്ങളുടെ തേരുതെളിച്ച്
ഞാനെവിടേക്കാണു പോകുന്നത്.....?
ദൈവങ്ങളേ....
എനിക്കു ജീവിതം കാണിച്ചു തരുവാന്‍
ആരാണൊന്നീവഴി വരിക...!
ആരാണ്‌......

Tuesday, February 9, 2010

കാലം

കാലത്തെണീക്കണേ ....
കാലത്തില്‍ നില്‍ക്കണേ..
കാലമാവോളം കാക്കണേ....
കാലം കളയാതെ നോക്കണേ...
കലികാലമാണേ....
കവിയാതെ കുറയാതെ
കറപുരളാതെ നടക്കണേ...!

Saturday, February 6, 2010

കൊച്ചിന്‍ ഹനീഫ

"ഇസ്ക്കന്തറേ, ഹനീഫയാണ്‌..നാളെ കാലത്തു എത്തുന്നതിനു പകരം ഞാന്‍ വൈകുന്നേരം എത്തിയാല്‍ മതിയോ?.....തീര്‍ച്ചയായും എത്താം.." മഞ്ചേരിയില്‍ ഈ സ്നേഹതീരത്ത്‌ എന്ന സിനിമയുടെ ഷൂറ്റിങ് നടക്കുമ്പോഴാണ്‌ ഈ ഫോണ്‍ കാള്‍ .മുന്‍പരിചയമില്ലാത്ത എന്നെ എന്റെ കടുകട്ടി പേരു ചൊല്ലി വിളിക്കുക.സന്തോഷവും അഭിമാനവും തോന്നി.എന്നെ വളരെക്കാലമായി അടുത്തറിയുന്ന ഒരു ബന്ധുവിന്റെ ശബ്ദം പോലെ..സാധാരണ നടന്മാര്‍
വിളിക്കുക"ഹലോ..അസോസിയേറ്റാണല്ലേ..എന്താപേര്‌.ഞാന്‍..."ഇങനെയാകും.
നാളെയാവാന്‍ ഞാന്‍ കാത്തിരുന്നു..ഹനീഫക്കയെപരിചയപ്പെടാന്‍....... ഒരു പാവം മനുഷ്യന്‍ ,തന്റെ പ്രശസ്തിയുടെ ഒരു കനം പോലും ആ വാക്കിലോ നോക്കിലോ ഇല്ല.ഞങല്‍ പറയുന്നയതു ഒരു കുട്ടിയുടെ കൗതുകത്തോടെ ശ്രദ്ധിച്ചു അഭിനയിക്കുന്ന ആള്‍ .കിട്ടിയ രംഗം നന്നായി പൊലിപ്പിച്ചെടുക്കാന്‍ അദ്ദേഹം കാണിച്ച ആവേശം ,ആത്മാര്‍ത്ഥത..എന്നെ ആകര്‍ഷിച്ചു.
നടനെന്ന നിലയില്‍ മലയാളസിനിമ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവുകളെ കണ്ടെത്താന്‍ വളരെ വൈകിപ്പോയി എന്നാണു എന്റെ അഭിപ്രായം.പ്രധാന വില്ലന്റെ ഗുണ്ടാസംഘത്തിലെ സ്ഥിരം ഇടിമല്ലന്‍ .. .അല്പം ബലാല്‍സംഘം.. ഷര്‍ട്ടിന്റെ മുകളിലെ ബട്ടനൂരി നെഞ്ചിലെ മസില്‍ പ്രത്യേകം കാണിച്ചിരിക്കും-നസീറിന്റെ
കാലത്തു ഇതായിരുന്നു യോഗം.ഈയടുത്തകാലത്താണു അദ്ദേഹത്തിലെ ഹാസ്യനടനെ മലയാളം കണ്ടെത്തിയത്‌.
എന്നാല്‍ തമിഴ് സിനിമ ഹനീഫക്കയിലെ നടനേയുമെഴുത്തുകാരനേയും സംവിധായകനേയും വേഗത്തില്‍ കണ്ടെത്തി അംഗീകരിച്ചു.തമിഴകത്തെ ഇളക്കിമറിച്ച കരുണാനിധി തന്റെ തിരക്കഥക്കു രംഗഭാഷ്യമൊരുക്കാന്‍ ഒന്നിലധികം തവണ ക്ഷണിച്ചതു ഹനീഫക്കയെയായിരുന്നു.
ഇവിടെ ഹാസ്യത്തില്‍ ടൈപ്പായി തളച്ചിടപ്പെട്ടപ്പോള്‍ മഹാനദിയില്‍ ക്രൂരനായ വില്ലന്‍ വേഷം കൊടുത്ത്‌ കമല്‍ വേറിട്ടൊരു കാഴ്ച നല്‍കി.വാല്‍സല്യം പോലുള്ള നല്ലൊരു സിനിമ നല്‍കിയ ഒരാള്‍ക്കു പിന്നീടു വേണ്ടത്ര സംവിധാന അവസരമേ നല്‍കിയില്ല നമ്മള്‍ .ഒരു പ്രതിഭ മറഞ്ഞു പോകുമ്പോഴാണു,നാമവരെ വേണ്ടത്ര മനസ്സിലാക്കിയില്ല,ഉപയുക്തമാക്കിയില്ല എന്ന കുറ്റബോധം നമ്മെ പിന്തുടരുന്നത്‌.... ഇന്നും മൊബൈല്‍ അടിക്കുമ്പോല്‍ അതു ഹനീഫക്കയാവണേ..എന്നാശിച്ചു പോകുന്നു..നാളെയല്ല വരേണ്ടത് ..ഇന്ന്‌.. ഇപ്പോള്‍ ..അനുഗ്രഹമായി എന്റെ ചുറ്റും..ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കും.

Thursday, February 4, 2010

അപകടം

പുക വലിക്കരുത്‌....
അപകടമാണു ആരോഗ്യത്തിന്‌
പക പടര്‍ത്തരുത്‌...
അപകടമാണ്‌ ആനന്ദത്തിന്‌...
പകയുടെ പുകപടരുമ്പോള്‍
ആനന്ദിക്കുവത്‌ ..
അപകടകരമായ ആരോഗ്യമല്ലേ ...?

Tuesday, February 2, 2010

സുഹ്രുത്തെ..

മരണം ഒരു സ്വകാര്യം പോലെ വന്നെത്തുകയായി...
കിഴക്കോട്ടോ പടിഞാട്ടോ തിരിയാന്‍ നിവര്‍ത്തിയില്ല..
വടക്കുനിന്നോ തെക്കു നിന്നോ ഒരാശ്വാസമില്ല..
അതൊരു ചുറ്റപ്പെട്ട ദുരന്തം പോലെ അത്ര അടുത്തു വന്നു കഴിഞ്ഞു..
മരണം കാമുകിയുടെ ചുംബനം പോലെ
ശീതളിമ പരത്തി പൂങ്കാറ്റുയര്‍ത്തി'
ഒരു മര്‍മ്മരം പോലെ വരികയായി..
ഒറ്റയടിവെച്ചു ഒരു നോവിന്റെ സൂചനപോലുമില്ലാതെ
അതു വന്നു കണ്ണുപൊത്തുന്ന സമയം
ഇതാ സമാഗതമായി..
ഓടി ഒളിക്കാനിടമില്ലാതെ കരയാന്‍ മറന്നു പോയി
ഞാനിതാ അതിന്റെ ചരടില്‍ കുടുങി പിടയാന്‍ തുടങുകയായി.
സുഹ്റുത്തെ..അവസാനമായി ഞാനെന്തു പറയാന്‍
ഒരു നേരമ്പോക്കിന്റെ വ്യര്‍ത്ഥതപോലുമല്ലാതെ
വെറുതെ കൊഴിഞ്ഞു പോയ ഒരു പാഴ്കിനാവ്‌..
സുഹ്രുത്തെ..എന്തുപറയാന്‍
സ്നേഹത്തെ തൊടാന്‍ ശ്രമിച്ചു വെറുപ്പിനെമാത്രം
എന്നും കണ്ടുമടങിയ ഒരു പാവം പഥികന്‍ ...
സുഹ്റുത്തെ..............

Monday, February 1, 2010

എഴുതാത്തതെന്തെ...

എഴുതാത്തതെന്തേ..
മനസ്സരിഞുണക്കുന്ന വേദനകളുടെ പാടം കടന്നിട്ടും
എഴുതാത്തതെന്തെ...
ചോദ്യങള്‍ ....?
മൗനം കുത്തി പിളറ്ന്നിട്ടും
നോട്ടങല്‍ ഊഷരതകല്‍ താണ്ടിയിട്ടും..
എഴുതാത്തതെന്തെ..
എന്തെ..
ചോദ്യങള്‍ ..?
മരണങല്‍ കൈകാലിട്ടടിച്ചിട്ടും
നിര്‍വ്യാജമായ സ്നേഹം കെട്ടി തൂങി ചത്തിട്ടും..
എന്തിനാ എഴുതാന്‍ വൈകുന്നേ ....
ഉത്തരങളില്ലാതെ മിഴിച്ചിരുന്നു ഞാന്‍‌ ..
.... ..... .... ...
പൂര്‍ണ്ണത വ്യഭിചരിക്കാനിറങിയ വഴിയില്‍ വെച്ചു..
സത്യസന്ധത എന്നോട് വീണ്ടും ചോദിച്ചു...
എഴുതാന്‍ വൈകുവതെന്തേ.....
ഉത്തരമില്ത്ല്ലാത്തതെന്തെ..?
നടുനീര്‍ക്കാത്തതെന്തെ..?
കണ്ണുകള്‍ കത്താത്തതെന്തെ..?
നാവുകള്‍ നീറുന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യം രുചിക്കാത്തതെന്തെ.?
ചോദ്യങള്‍ക്കപ്പുറം കാണാത്തതെന്തെ..?
ആത്മാവു നാണത്തോടെ ചോദിച്ചു..
വിഡ്ഡീ....നിര്‍ത്തിക്കൂടെ
ദിനം തോറും തുടരുന്ന ഈ ജീവിതാഭാസം..!